ne yazık ki bunu da anlatmak hiçbir şeyi çözmeye yetmeyecek. anlatıcının kaderi budur zaten. o anlatır elinden geldiğince ve dili döndüğünce fakat hep bir yerlerde yanlışlar yapılır ve ortaya istenenden çok farklı bir durum çıkar. ama artık umrumda falan değil önceki ve sonraki halinin kıyaslandığı resim ya da bir kez daha anlatamamak. bu çelişki arasına almak için kısa hayatlar seçiyor inatla. ama topu olan çocuk bensem almıyorum onu mahalle maçına.
insan yanlış şeylere tutunabiliyor. hep öyle olsun istediğinden falan değil canım; tutunmak istediği şey uzakta kalıyor biraz ve her birimizin göremediğimiz o kadar çok sebebi var ki yaşamak için. bazen istediğin adam olmamaya uyanırsın. bazen ona yaklaşırsın biraz. bir yerden yaklaşırken bir yerden de uzaklaşmaktasındır ama insanın kendi arkasında durması nedense bir erdem haline dönüştürüldüğü için sevinçten uzaklaşan taraflarını görmezsin. hiç kimsenin hayali mükemmel değildir. gerçeğinden bahsetmiyorum bile.
tüm hayatımızı sevgiden kaçmaya ayırıyoruz çünkü cevabı bilmiyoruz. bazen yanında kendini iyi hissettiğin, mutlu olduğun kişi sevdiğin kişi değildir. bazen sevdiğin kişiyle birlikte olmak istemezsin ve bu garip falan değildir. anlaşılmazlık falan da değildir. bunun adı hayattır. hayat berbattır…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder