epey yazmadım yine. içimdeki fahişeleri öldürdüm, hissizliği yaşadım. uzun zaman sonra kendimle ilgilendim. hastalıkla uğraşıyorum ve bu hastalığın sandığımdan daha ciddi bir şey çıkması ihtimali beni epey korkutuyor. uzun zaman sonra korktuğumu anlıyorum böylece. uzun zaman sonra ölmek istemediğimi anlıyorum. bütün sıkıntı ve karışıklıklara rağmen bir şeyleri değiştirmek için hayatta kalmak fikrini seviyorum.
2-3 hafta önce ilk kez solo bir şarkı kaydettim. www.myspace.com/emretmz adresi de bir işe yaramış oldu ve şarkıyı oradan yayınladım. itiraf etmeliyim. google'a adını soyadını yazıp aratan bir insan edasıyla defalarca dinledim şarkıyı. çocuktan öte gibi geldi bana. çünkü her şeyini ben yapmıştım. bu iş çok hoşuma gitti ve daha eli yüzü düzgün bir kayıtla birkaç şarkılık bir ep kaydetmek için çalışmalara başladım.
sinirlenin. tepkisiz kalmayın. uzun zaman sonra sinirlendim ve bir işe yaradığımı hissetmeye başladım. gökdelenlerin masumiyetimizi esir alamadığı yerler var ve hemen burnumuzun dibinde. ne yazık kı herkes saf bakmıyor hayata. üzülmekten korkan insan acaba gerçekten insan mıdır?
çok sevdiğimizi düşündüklerimiz bazen hayatımızdaki en büyük engeller oluyormuş. anladım. anlayın işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder