kaçış

istanbul'u terkediş notları 1:


o kadar uzun zamandır susuyorum ki işte o kadar. sessiz halime yeteri kadar alıştım ama kendimden sıkılmadığımı da söyleyemem. bir anlık da olsa kendimden kurtulmayı ben de en az herkes kadar çok istiyorum.


şimdi geri dönüp baktığımda yeteri kadar zamanımız olmamasına üzülüyorum. anlatmak istediğim çok şey vardı. sadece yeteri kadar cesur değildim. olmak istediğim yerden hızla uzaklaşıyorum. o kadar güzel düşüyorum ki hiçbir şeye tutunmak istemiyorum.

bu şehri terkederken sana koskocaman bir sessizlik bırakıyorum. bir de her şeyden çok sevdiğim bu şehri sana emanet ediyorum. sorumluluk kabul etmesen de olur. geçtiğim sokakları, binalarının seni görünce başlarını öne eğişlerinden tanıyabilirsin mesela. yeterince dikkatli bakarsan gözyaşlarını bile grebilirsin hatta. uslu bir çocuk olursan bir gün hiç bir şeyin önemnin kalmadığını da anlatırım belki sana.

yeterince alkol insana geçici bir süre için yeterince umursamamazlık temin edebiliyor.yeterince sessizlik bütün sesleri susturmaya yetebiliyor. yeterince cesaret bu şehri...

seni hala benden sanıp yerimi yurdumu soranlara kuşların peşinden gittiğimi söylersin. değirmenleriyle barıştı falan dersin ne bileyim.

bir gün elbet geri geleceğim ama en iyisi kimse beni bekleyip yokluğumu gözünde büyütmesin. varlığım o kadar da mühim değildi.